Άρθρο – Παρέμβαση του ΠΑΝΟΥ Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν πάει πολύς καιρός στην πρόσφατη ελληνική πολιτική ιστορία που τα δύο κόμματα εξουσίας κατηγορούσαν το ένα το άλλο για δημιουργική λογιστική και ψεύτικα στοιχεία σχετικά με την εικόνα της “ισχυρής” Ελλάδας και το αποτέλεσμα ήταν ως συνήθως τα βάρη της οικονομικής κρίσης να έχουν τον συνήθη αποδέκτη: τον απλό λαό και τους έλληνες πολίτες, με το πρόσχημα της επιτήρησης της ελληνικής οικονομίας.
Σήμερα τα χρώματα των σκανδάλων πράσινα και μπλε προσδιορίζουν ένα ζοφερό τοπίο της δημιουργικής… ζωγραφικής του πολιτικού συστήματος. Γαλάζιες πινελιές σε πράσινο φόντο. Πράσινα σκάνδαλα με γαλάζιους κόκκους. Βουλή δεν υφίσταται. Οι εκπρόσωποί μας μετατρέπονται σε εισαγγελείς, δικαστές και κλητήρες. Τραγική υπόθεση: Η σκανδαλοποιοί να διαχειρίζονται τις επιπτώσεις των σκανδάλων τους! Και βέβαια δηλώνουν αμετανόητοι και αμετροεπείς. Ξεπλένουν τα δικά τους και αναδεικνύουν με ξεδιαντροπιά τα βρώμικα των άλλων!
Είναι υπόλογοι λοιπόν σ’ αυτή την πολιτική πόλωση. Δεν τους ενδιαφέρει παρά το κουκούλωμα των όποιων υποθέσεων. Όσο για τα πρωτεύοντα, δηλαδή την κρίση, την ανασφαλή εργασία, το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής σε… δουλειά να βρισκόμαστε.
Αυτή η δημιουργική ζωγραφική, αυτό το πολύχρωμο έγκλημα με ένα τρόπο μπορεί να αντιμετωπιστεί: Στην εκλογική αναμέτρηση των ευρωεκλογών στις 7 Ιουνίου 2009, να υποστούν παραδειγματική τιμωρία. Γιατί μόνο έτσι θα αντιληφθούν ότι ο πολιτικός ιός των χοίρων, δεν θα μετατρέψει όλη τη χώρα σε χοιροστάσιο. Και σ’ αυτό το τοπίο η αντοχή του ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνει το μήνυμα ότι μια σημαντική μερίδα των πολιτών αναζητεί την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Όσο για την κυρία Παπαρήγα που στον ύπνο της βλέπει ακόμη ποντίκια που έφυγαν απ’ το καράβι του ΚΚΕ το 1991, καλό είναι να ρίξει μια ματιά στους δικούς της αρουραίους που έχουν καταντήσει το κόμμα της και με δική της προσωπική ευθύνη αποστεωμένο απολίθωμα και πρότυπο κάστρου της νεοσταλινικής ορθοδοξίας ανά τον κόσμο.
