Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

Χάραξη στρατηγικής τώρα για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας

Χωρίς καμιά αμφιβολία το θέμα που κυριαρχεί στην τοπική ειδησεογραφία από τα μέσα της περασμένης εβδομάδας είναι η ίδρυση στο Αγρίνιο, του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας που αποτελεί πλέον, το 22ο Πανεπιστήμιο της χώρας.
Η ανακοίνωση της ίδρυσης του Πανεπιστημίου όπως ήταν αναμενόμενο χαιρετίστηκε με ιδιαίτερη θέρμη από τα κυβερνητικά στελέχη, ενώ και η κοινή γνώμη της Αιτωλοακαρνανίας στην συντριπτική της πλειοψηφία φαίνεται ότι εισπράττει θετικά την εξέλιξη.
Όμως ακόμη και ύστερα από την ανακοίνωση της ίδρυσης το «γαϊτανάκι» των δηλώσεων που ακούγαμε προ της ιδρύσεως συνεχίζεται με τον ίδιο ρυθμό, έχοντας ως επίκεντρό του το όνομα του Πανεπιστημίου και τίποτε άλλο. Δηλαδή παρακολουθούμε μια κριτική γιατί ονομάστηκε «Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας» και όχι «Αγρινίου».
Φυσικά καμιά αναφορά δεν γίνεται για την ποιότητα των σπουδών που θα παρέχει το Πανεπιστήμιο και κυρίως καμιά αναφορά δεν γίνεται για την προοπτική της εξέλιξης του αφού το εν λόγω ίδρυμα για τα επόμενα τουλάχιστον δυο χρόνια θα έχει μόνο τέσσερα τμήματα.
Ταυτόχρονα όμως, το άκουσμα της ίδρυσης έχει προκαλέσει την αντίδραση και μερίδας πολιτών του Μεσολογγίου που δραστηριοποιούνται στον σύλλογο «Φίλοι του Πανεπιστημίου», οι οποίοι εκφράζουν την αντίδρασή τους για το γεγονός ότι η έδρα του Πανεπιστημίου δεν είναι η Πρωτεύουσα της Αιτωλοακαρνανίας…
Απίστευτη θέση κι αυτή αν συνυπολογίσουμε όλα τα δεδομένα της υπόθεσης…
Ως MessolonghiNews θεωρούμε ότι το πολιτικό προσωπικό της Αιτωλοακαρνανίας που εμπλέκεται στην υπόθεση θα πρέπει αμέσως μόλις καταλαγιάσει ο «κουρνιαχτός» είτε των πανηγυρισμών( σ.σ. στελέχη της ΝΔ) είτε της αποδόμησης αυτών (σ.σ. στελέχη του ΠΑΣΟΚ) να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, έστω και … μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και σε συνεργασία με την ακαδημαϊκή κοινότητα να χαράξουν συγκεκριμένη στρατηγική, ώστε την επόμενη πενταετία να μπορούμε να μιλάμε για ένα αξιόλογο ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Κι αυτό διότι όπως και να το κάνουμε η τριτοβάθμια εκπαίδευση θα πρέπει να πάψει να αποτελεί πεδίο φθηνών λαϊκιστικών αντιπαραθέσεων και χαϊδέματος αυτιών των τοπικών κοινωνιών στο βωμό ενός πρόσκαιρου κομματικού οφέλους.